Essay

Waarom seksueel misbruik overal voorkomt: een uitleg

Onthulling

De onthullingen over seksueel misbruik bij The Voice of Holland hebben Nederland wakker geschud. Nooit eerder is seksueel misbruik zo sterk in de aandacht geweest, zowel in de media als in de bevolking. Sindsdien zijn er steeds weer nieuwe onthullingen geweest: in de sport, de zorg, in de film- en mediawereld, in bedrijven en bij de overheid.

Wanneer er een nieuwe onthulling over seksueel misbruik komt reageren we met shock: Hoe kon dit gebeuren? Waarom heeft niemand wat gezien? Waarom heeft niemand wat gezegd? Waarom zijn de slachtoffers niet naar voren gekomen?

Onthullingen over seksueel misbruik lijken steeds weer uit het niets te komen.

Seksueel misbruik is overal aanwezig

Laten we beginnen met een aantal cijfers om een beeld te krijgen van hoe groot het probleem van seksueel misbruik in Nederland is. In Nederland wordt bij 1 van 3 kinderen voor hun 18e levensjaar seksueel geweld gepleegd. Opgesplitst in jongens en meisjes, is dit bij 48% van de meisjes en 17% van de jongens [1]. Als je dus voor een groep volwassenen staat, moet je ervan uitgaan dat een derde van deze mensen seksueel geweld hebben ervaren. Als deze groep uit vrouwen bestaat, dan is dat de helft. 

Tussen 18 en 76 jaar worden 1 van 8 vrouwen en 1 van 25 mannen verkracht [2]. Onder studenten wordt 1 van de 10 vrouwen tijdens haar studie verkracht [3]. 39% van vrouwen ervaren seksuele intimidatie op de werkvloer [4]. 70% van tienermeisjes en 30% van tienerjongens ervaren seksuele intimidatie op straat [5].

Dit is maar een kleine inkijk in een hele hoop cijfers die laten zien dat seksueel misbruik en grensoverschrijdend gedrag overal voorkomen. In alle lagen van de maatschappij, zowel thuis als op de werkvloer, alle sectoren, en alle organisatievormen of dat nou bedrijven, scholen, sportclubs, ziekenhuizen, media ondernemingen of overheidsinstellingen zijn. 

Waar dit essay over gaat

In dit essay leg ik uit waarom dit zo is. Dit essay is bedoeld voor mensen die de diepte in willen gaan en de culturele onderbouw van seksueel misbruik willen begrijpen. Dus zet een kopje thee, ga lekker zitten in je lievelingsstoel en open je geest. In de komende 30 minuten ga je alles leren wat je nodig hebt om seksueel misbruik als onderdeel van onze cultuur te begrijpen.

Het essay heeft vier delen.

In deel 1 neem ik je mee in het geschiedenis van seksueel geweld. Je leert hoe seksueel geweld in onze cultuur is ontstaan en tot een vast onderdeel van onze cultuur is uitgegroeid.

In deel 2 leer je alles over de relatie tussen seksueel geweld en macht. Ik leg uit hoe het komt dat seksueel geweld overal ontstaat waar machtsverhoudingen zijn.

In deel 3 leer je over de factoren die seksueel geweld in onze cultuur in stand houden.

In deel 4 geef ik een aantal suggesties voor veranderingen die wij allemaal kunnen maken om naar een toekomst te streven die vrij is van seksueel geweld.

Referenties en links vind je aan het einde van het essay.

Deel 1: Hoe seksueel misbruik is ontstaan

Seksueel misbruik is onderdeel van onze sociale orde

Veel mensen vragen zich af hoe het komt dat seksueel misbruik alom aanwezig is in onze maatschappij. Hier is het antwoord: Seksueel misbruik is onderdeel van onze sociale orde. Omdat onze sociale orde overal in de maatschappij geldig is, vinden wij seksueel misbruik en grensoverschrijdend gedrag ook overal. Deze boodschap kan moeilijk te verteren zijn. Om te begrijpen waarom dit zo is, ga ik je meenemen in het geschiedenis van seksueel misbruik en het moment waar seksueel misbruik als cultureel element geïntroduceerd werd in onze maatschappij.

12.000 jaar geleden: het begin van seksueel misbruik in onze cultuur

Je zou kunnen denken dat seksueel misbruik zo oud is als de mensheid zelf. Maar dat is niet zo. Seksueel misbruik zoals wij het vandaag kennen is vrij jong. Mensen bestaan rond 200.000 jaar op deze aarde. Seksueel misbruik als onderdeel van onze cultuur is echter maar 12.000 jaar geleden ontstaan. Hoe komt dit?

De overgang naar landbouw en de introductie van bezit

12.000 jaar geleden gebeurde de grootste culturele verandering in het geschiedenis van de mensheid. We begonnen de overgang van een cultuur van jagers en verzamelaars naar een cultuur van landbouw [6]. De meest fundamentele en tot vandaag meest invloedrijke verandering in deze periode was de introductie van bezit: land, huizen, dieren, gereedschap, kleren en voedselvoorraad. 

Jagers en verzamelaars hadden geen voorstelling of begrip van bezit. Dit komt omdat ze het zich niet konden veroorloven om bezit op te hopen. Jagers en verzamelaars zijn nomaden die binnen korte tijd van één plek naar een ander moeten kunnen verplaatsen. Hierbij moeten ze alles wat ze bezitten ook zelf dragen. Hoe meer ze moeten dragen, hoe langzamer ze kunnen bewegen en hoe groter de kans dat ze door een roofdier worden gepakt. Ze konden dus maar heel weinig wapens en werktuigen meenemen. Alles wat ze aan voedsel jagen of plukken moet zo snel mogelijk door de groep opgegeten worden om te voorkomen dat ze andere dieren aantrekken.

Om te kunnen overleven moeten jagers en verzamelaars dus zo min mogelijk bezitten en zo veel mogelijk delen [7], [8].

Coöperatie en gelijkwaardigheid bij jagers en verzamelaars

Jagers en verzamelaars kunnen ook geen seksueel geweld of grensoverschrijdend gedrag tolereren. Dit komt omdat de groep als één geheel samen moet werken om te kunnen overleven. Jagers en verzamelaars hebben een mate van samenwerking nodig dat voor ons vandaag niet meer voorstelbaar is. Deze samenwerking wordt ook hyper-coöperatie genoemd. Hyper-coöperatie vereist een hoge mate van gelijkwaardigheid tussen de leden van de groep. Wanneer machtsverschillen in een groep ontstaan wordt coöperatie geleidelijk vervangen door dwang en onderlinge concurrentie, iets wat het overleven van deze groepen onmogelijk had gemaakt.

Dit is ook van toepassing voor de positie van mannen en vrouwen. Hyper-coöperatie werd onder andere mogelijk gemaakt doordat mannen en vrouwen gelijkwaardig in de groep stonden en even veel invloed hadden over de activiteiten van de groep [9]. De beelden die wij vandaag in onze cultuur hebben, waarin de mannen de jagers en leiders waren (kostwinnaars) en de vrouwen de plukkers en verzorgers (huisvrouwen), hebben weinig te maken met de realiteit van deze groepen. Het is niet meer dan een projectie van onze huidige maatschappij op het verleden. 

Seksueel geweld bij jagers en verzamelaars

In een groep van jagers en verzamelaars brengt iedereen die de samenwerking van de groep verstoort de hele groep in gevaar. Hij of zij moet meteen door de groep gesanctioneerd en gecorrigeerd worden om de samenwerking in stand te houden. Als sancties geen effect hebben moet deze persoon uit te groep gezet worden en als gevolg daarvan overlijden. 

Seksueel geweld en het daaruit volgende trauma heeft een enorm verstorend effect op een groep mensen en kan daarom niet getolereerd worden door de groep [10]. Dus ook al moeten we ervan uitgaan dat individuele handelingen van seksueel geweld plaatsvonden, zo werden deze onmiddellijk door groep gesanctioneerd. Als jagers en verzamelaars op dezelfde schaal seksueel geweld en grensoverschrijdend gedrag hadden getolereerd als wij dat vandaag doen, dan waren ze binnen korte tijd uitgestorven [11],[12]

Seksueel misbruik als onderdeel van onze sociale orde is dus niet zo oud als de mensheid. Als het zo was, waren we al lang niet meer op deze aarde.

De overgang naar landbouw: bezit creëert problemen

Bij de overgang van jagers en verzamelaars naar een cultuur van landbouw ontstaat ineens een volledig andere situatie. Mensen komen in staat om hun eigen voedsel te kweken in plaats van te jagen of te plukken. Hierdoor ontstaat een nieuw probleem: je produceert meer voedsel dan wat je binnen één dag kan eten. Als gevolg daarvan moesten de mensen methodes ontwikkelen om het voedsel houdbaar te maken en op te slagen.

Dit is de oorsprong van bezit. En bezit brengt een hoop problemen met zich mee. Bezit moet namelijk niet alleen opgeslagen maar ook verdedigd worden, want waarom de moeite maken om je eigen voedsel te verbouwen als je het ook van iemand anders kan stelen? Dit is de geboorte van oorlog. Oorlog begon als strijd om voedsel [13].

De introductie van de bloedlijn

Naast het verdedigen van het bezit moest er ook de vraag beantwoordt worden wat met het bezit gebeurt als de eigenaar overlijdt. Om dit op te lossen werd de zogenaamde bloedlijn geïntroduceerd. Als de eigenaar overlijdt, gaat het bezit door naar de kinderen van de eigenaar. Maar hoe weet je nou wie de kinderen van de eigenaar zijn?

Jagers en verzamelaars waren non-monogame culturen. Voor ieder kind waren er meerdere mannen die de mogelijke vaders konden zijn. Kinderen werden als kinderen van de groep gezien. Dit betekent dat ze niet alleen door moeder en vader, maar ook door andere mensen in de groep werden verzorgd, zogenaamde allo-ouders. Paarrelaties tussen mannen en vrouwen ontwikkelden langzaam en zelfs deze waren niet seksueel exclusief [14]

Dit verandert nu. Om de eigenaar van het bezit ervan te verzekeren dat zijn kinderen ook daadwerkelijk zijn biologische kinderen zijn wordt de vrouw tot bezit van de man verklaart. De vrouw moet nu - voor het eerst in het menselijke geschiedenis - monogaam richting de man leven om een zuivere bloedlijn te garanderen [15]

De versmelting van bezit, macht, geweld en seksuele bevrediging

Uiteraard is het niet zo gegaan dat vrouwen dit allemaal prima vonden en vrijwillig hierin mee zijn gegaan. Om de vrouw onder te schikken aan de man en haar functie te reduceren op het produceren van erfgenamen was een enorme inzet van geweld nodig. Deze geweld was een combinatie van materiële onteigening en fysieke geweld die rond 4000 - 6000 jaar uitgevoerd werd om tot een volledige vestiging van een sociale orde te komen waar vrouwen ondergeschikt waren aan mannen [16].

Het resultaat was de dominantie over materiële goederen door de man en de economische onderwerping van de vrouw. Hierna moest even veel geweld ingezet worden om deze orde in stand te houden. 

Mannen ontdekten snel dat seksueel geweld een zeer effectieve manier was om vrouwen te onderwerpen, want niets breekt een mens meer dan seksueel trauma. Dit is de reden waarom seksueel geweld ook snel onderdeel werd van de oorlogsvoering. De oorlogsvoering groeide in dezelfde tijd uit tot de meest prestigieuze vorm van het vergaren van bezit en status [17]. Daarbij werd verkrachting tegen hele populaties - dus ook mannen - ingezet om deze op generaties na te traumatiseren en te onderwerpen. In dit donkere hoofdstuk van ons geschiedenis is een versmelting van bezit, macht, geweld en seksuele bevrediging ontstaan die tot vandaag aanwezig is in onze maatschappij. 

De versmelting van mannelijkheid en geweld

Ook ontstond in deze tijd een versmelting van mannelijkheid met geweld, bezit en de seksuele domineering van vrouwen. Bij jagers en verzamelaars kreeg de man die het meest bijdroeg aan de groep de grootste eer en respect. Nu is het de man die anderen onderwerpt, domineert en voor zijn eigen interesses uitbuit.

Het lijkt misschien erop dat de mannen de grote winnaars zijn van deze ontwikkeling. Maar ik twijfel hieraan. De prijs die mannen hebben betaald voor economische macht en seksuele dominantie is een vredevolle samenleving, het betekenisvolle bijdragen aan het welzijn van de groep, de liefdevolle verbinding met andere mensen, de seksuele verbinding met vrouwen en de diepe vervulling van wederzijds gewilde seks.

Met andere woorden: mannen hebben betaald met hun menselijkheid en het is deze die zij vandaag terug moeten vinden.

Seksueel geweld als onderdeel van de sociale orde

In de boven omschreven ontwikkeling werden algehele geweld en specifiek seksuele geweld de instrumenten voor het oprichten en vestigen van een nieuwe sociale orde. Omdat deze orde gedomineerd wordt door mannen, wordt het ook de patriarchale orde of het patriarchaat genoemd.

In deze tijd werden geweld en seksueel geweld voor het eerst in het menselijke geschiedenis structureel. Dit betekent dat de inzet van geweld en seksueel geweld in de wetgeving van de toen ontstane maatschappijen werd opgenomen als legitiem middel voor het vestigen van machtsposities en het vervullen van de interesses van de machthebbers [18]

Toen seksueel geweld eenmaal gelegitimeerd was als machtsinstrument, kon het door vrijwel iedereen en overal ingezet worden. Dit betekent dat seksueel geweld niet meer alleen van mannen naar vrouwen werd ingezet, maar ook van mannen naar mannen, volwassenen naar kinderen, slavenhouders naar slaven, enzovoort. Overal waar machtsverhoudingen ontstonden, werd seksueel geweld ingezet om deze machtsverhouding te vestigen [19]

Deel 2: Seksueel geweld, macht en bezit

Seksueel geweld gaat niet alleen over macht

Het feit dat seksueel geweld in wordt gezet als machtsinstrument betekent niet dat seksueel geweld alleen over macht gaat. Dit is een misvatting die zich uit in populaire uitspraken zoals: “Verkrachting gaat niet over seks, verkrachting gaat over macht.” 

Ik wil heel duidelijk maken dat dit soort uitspraken niet waar zijn. Seksueel geweld gaat altijd over seksuele bevrediging, macht en bezit. Deze drie elementen kunnen nooit los van elkaar worden gezien. De seksuele bevrediging van de dader staat centraal bij het uitvoeren van seksueel geweld. Als het alleen om macht zou gaan, dan zou de dader een non-seksuele vorm van geweld kiezen, zoals fysieke geweld zonder seksuele geweld. 

Bezit

Het gevoel van bezit speelt altijd een rol. Tijdens een daad van seksueel geweld maakt de dader het slachtoffer tot zijn bezit. De dader gebruikt het lichaam van het slachtoffer voor zijn seksuele bevrediging. Seksueel geweld creëert dus een onvrijwillige bezitsrelatie. Deze bezitsrelatie is de reden dat slachtoffers zich na het misbruik volledig ingenomen kunnen voelen door de dader. Dit gevoel van ingenomen zijn, bezet zijn en gevangen zijn blijft bestaan tot de onvrijwillige bezitsrelatie in de loop van het therapeutische proces verbroken wordt en de dader weer uit het lichaam en de psyche van het slachtoffer wordt gezet [20]

Seksueel geweld en machtsverhoudingen: van toen tot vandaag

Seksueel geweld, seksueel trauma en de angst voor meer seksueel geweld waren de instrumenten waarmee 12.000 jaar geleden de sociale orde opgericht werd waarin wij tot vandaag leven. Het waren de instrumenten waarmee bezit, macht en status vergaard en verdeeld werden. Sindsdien worden deze instrumenten aanhoudend ingezet om deze sociale orde te vestigen en in stand te houden. 

Daarom ontstaat seksueel geweld ook vandaag overal waar machtsverhoudingen zijn: tussen ouders en kinderen, professoren en studenten, leraren en leerlingen, artsen en patiënten, bazen en ondergeschikten, pastoors/dominees en koorjongens, bandleiders en talenten, trainers en atleten, controlerende en afhankelijke relatiepartners, enzovoort.

Dit is ook de reden waarom daders machtsposities opzoeken. Machtposities bieden daders een omgeving waarin zij grensoverschrijdend gedrag, seksueel misbruik en verkrachting jarenlang kunnen uitoefenen zonder consequenties.

Verkrachting in het huwelijk en seksueel geweld in het gezin

Ook wettelijk werd het recht voor het inzetten van seksueel geweld vastgelegd. Denk aan het feit dat verkrachting in het huwelijk in Nederland pas sinds 1991 jaar strafbaar is. Tot dan heerste de overtuiging dat een vrouw - wiens plicht het is om haar man seksueel te plezieren - helemaal niet verkracht kán worden en dat iedere man het recht heeft om van zijn bezit gebruik te maken zoals hij daar zin in heeft.

Met andere woorden: het mannelijke recht op verkrachting van de vrouw was een onderdeel van de sociale en wettelijke opzet van het huwelijk. Hierdoor werd seksueel geweld een structureel component van de man-vrouw-relatie en het gezin. Tot 30 jaar geleden was dit de normaliteit.

Hierdoor hebben wij allemaal seksueel geweld in ons familiegeschiedenis. Als er in je huidige gezin geen slachtoffers van seksueel geweld zijn, hoef je maar één of twee generaties terug te gaan om deze te vinden.

Seksueel misbruik van kinderen

Op dezelfde manier dat de vrouw in het verleden als het bezit van de man werd beschouwd, werden kinderen als het bezit van hun ouders beschouwd. Kinderen bestonden om de wensen en verwachtingen van hun ouders te vervullen. Dit betekende dat ouders het recht hadden om met hun kinderen te doen wat ze wilden en hen op te voeden zoals zij dat juist vonden.

Dit gaf de rechtvaardiging aan het opvoeden van kinderen middels fysieke geweld. De macht en eigenaarschap die ouders richting hun kinderen hadden waren de voedingsbodem voor seksueel misbruik binnen het gezin. Het gaf ouders - vooral vaders - een gevoel van legitimatie om hun kinderen ook voor hun seksuele interesses te gebruiken [21]. Tot vandaag wordt seksueel misbruik van kinderen meestal door een familielid of een vriend van de familie gepleegd.

Maar ook buiten het gezin zijn kinderen het ideale doelwit voor volwassenen die opzoek zijn naar gevoelens van macht, superioriteit en seksuele bevrediging. Kinderen zijn kleiner, zwakker en weerloos. Ze zijn makkelijk te overweldigen. Kinderen begrijpen niet wat er met hen gebeurd als ze door een volwassene seksueel misbruikt worden. Ze hebben er geen concepten en woorden voor. Kinderen kunnen makkelijk bedreigd en tot zwijgen worden gebracht. Het zwijgen kan dan decennia of zelfs levenslang aanhouden.

Ook vrouwen plegen seksueel misbruik van kinderen

Het overgrote merendeel van daders zijn mannen. Alsnog is het belangrijk om zich bewust te maken dat seksueel misbruik van kinderen niet alleen door mannen, maar ook door vrouwen wordt gepleegd. Dit is een belangrijk feit dat vaak buiten beschouwing wordt gelaten. Ook vrouwen kunnen kinderen misbruiken om een gevoel van macht en seksuele bevrediging te beleven. Ook moeders kunnen hun eigen kinderen misbruiken. Dit is voor veel mensen onvoorstelbaar, maar wel de realiteit [22].

In de statistieken over daders wordt vaak benoemd dat 98% van de daders man zijn [23]. Het probleem met deze statistiek is dat vrouwen seksueel misbruik veel makkelijker kunnen verbergen dan mannen. Dit komt omdat wij bij vrouwen automatisch aannemen dat ze moederlijke gevoelens richting kinderen hebben en gewoon niet in staat zijn om een kind iets aan te doen. 

Wanneer een man en kind heel lang knuffelt en met zijn handen zachtjes over het hele lichaam streelt, dan worden wij alert. Wanneer een vrouw hetzelfde doet, zien wij het als liefde en affectie. Vrouwelijke daders kunnen bovenmatig lichamelijk contact en seksueel misbruik veel makkelijker camoufleren. Wij moeten daarom ervan uitgaan dat er meer vrouwelijke daders zijn dan in de statistieken te voorschijn komen.

Verder is het ook belangrijk om naar de rol van de vrouw bij misbruik in het gezin te kijken. De vrouwelijke partners van mannen die hun kinderen misbruiken zitten vaak in een afhankelijkheidsrelatie met deze man. Hierdoor hebben ze de neiging om het misbruik te negeren, weg te kijken en het niet te geloven. Soms beschuldigen ze ook hun eigen dochters van het seksueel verleiden van de vader. Sommige vrouwen die door hun partner misbruikt worden voelen zich opgelucht als hij naar de dochter overgaat en de vrouw met rust laat [24].

Daarnaast zijn er echter ook relaties waar ouders hun kinderen samen misbruiken en de moeder de regie houdt over het misbruik [25].

Met andere woorden: Als het gaat over misbruik in het gezin is niets onmogelijk en het is belangrijk dat wij ons niet laten verblinden door clichébeelden.

De consequenties van seksueel geweld

Seksueel trauma is het meest fundamentele trauma dat een mens kan beleven. Wanneer wij misbruikt of verkracht worden raakt dit alle uithoeken van ons bestaan. Seksueel trauma creëert diepgaande fysieke en psychische schade. Deze schade raakt ons zenuwstelsel, onze organen, de hormoonhuishouding en zelfs het functioneren van onze cellen. De consequenties daarvan zijn vaak levenslang. Het herstel kan decennia duren en voor veel slachtoffers komt het nooit [26], [27].

Van generatie naar generatie

Een belangrijke wetmatigheid van trauma (alle vormen van trauma) is dat het door wordt gegeven naar de volgende generatie het als niet verwerkt en opgelost wordt. De volgende generatie neemt het trauma dan mee naar haar eigen leven. Als het daar ook niet verwerkt wordt, gaat het weer door naar de volgende generatie.

Ook seksueel trauma wordt doorgegeven van generatie naar generatie. Als jij een ouder of grootouder hebt die seksueel misbruikt is, dan heb jij een grotere kans om zelf slachtoffer te worden van seksueel misbruik. Deze kans is bijzonder groot als jouw voorouder het misbruik geheim heeft gehouden of geheim moest houden van de familie. Dan kan het gebeuren dat jij als volwassene steeds weer terecht komt in misbruiksituaties zonder te weten waarom [28].

Als je bedenkt dat seksueel geweld sinds 12.000 jaar onderdeel is van onze sociale orde, dan kun je je voorstellen hoe enorm het collectieve seksuele trauma is dat de mensheid in zich draagt. Het verwerken van dit trauma is daarom niet alleen noodzakelijk voor de individuele slachtoffers, maar voor ons allemaal als species, maatschappij en cultuur.

Van slachtoffer naar dader

Het liefst zouden we een lijn willen trekken tussen daders en slachtoffers waarbij alle daders slecht en alle slachtoffers goed zijn. Maar zo makkelijk is het niet. Ook daderschap wordt doorgegeven van generatie naar generatie. Kinderen die seksueel misbruikt zijn door hun ouders hebben een grotere kans om als volwassene hun eigen kinderen te misbruiken [29]. Daders van seksueel misbruik zijn vaak zelf slachtoffers geweest van seksueel misbruik, geweld, verwaarlozing en vernedering in hun eigen gezin.

Dit is uiteraard niet als rechtvaardiging bedoeld. De meeste slachtoffers worden geen daders. De boodschap is dat daders niet worden geboren, maar gemaakt. Zo lang wij seksueel geweld en grensoverschrijdend gedrag in onze cultuur tolereren, zo lang zullen we in iedere komende generatie nieuwe daders voortbrengen die het trauma doorgeven naar de volgende generatie.

Deel 3: Een nieuwe sociale orde

Culturele opvoeding

De belangrijke vraag die we ons moeten stellen is: Hoe kunnen voorkomen dat mensen daders worden? Niemand wordt als dader geboren. Het is onze bovenomschreven patriarchale cultuur die het daderschap bij mannen aanwakkert en aanmoedigt. Hoe meer mannen opgevoed worden met een traditioneel beeld van mannelijkheid, waarin mannelijkheid en dominantie met elkaar versmolten zijn, hoe groter is de kans dat ze daders worden. 

De oplossing voor seksuele geweld in onze cultuur ligt daarom niet in het weerbaar maken van vrouwen, maar in het loslaten van het culturele beeld van mannelijkheid dat de afgelopen 12.000 jaar onze cultuur heeft beheerst.

Van bewustwording naar een nieuwe sociale orde

Het is belangrijk om zich bewust te maken dat onze sociale orde, zoals wij deze kennen, niet voort kan bestaan op het moment dat wij seksueel geweld van onze cultuur willen verwijderen. Wij zijn het zo gewend om in een sociale orde van misbruik te leven dat wij ons nog niet eens voor kunnen stellen hoe een maatschappij zonder seksueel misbruik eruit zou kunnen zien. De toenemende bewustwording over de alomaanwezigheid van seksueel geweld en de steeds groter wordende verontwaardiging hierover zijn de eerste stap naar een fundamentele culturele verandering. Deze verandering brengt een diep ingesleten system van 12.000 jaar aan het wankelen. 

Het is te verwachten dat dit systeem niet zo maar zijn plaats gaat opgeven. Systemen hebben een inherent interesse om zichzelf in stand te houden en verandering, die het systeem in gevaar kan brengen, tegen te werken. Daarom staat tegenover de bewustwording van seksueel misbruik het mechanisme dat het meest eraan bijdraagt dat seksueel misbruik blijft bestaan: de collectieve ontkenning.

De collectieve ontkenning

De collectieve ontkenning is een in gelijke mate onbewust en krachtig gedragspatroon dat wij allemaal aanleren als wij gesocialiseerd worden in onze cultuur. De collectieve ontkenning zorgt ervoor dat wij wegkijken als het over seksueel geweld gaat. Het zorgt ervoor dat seksueel misbruik een taboe thema is waar je het beter niet over kan hebben. Het zorgt ervoor dat we dingen zeggen als: “Nou, daar gaan we niet eens aan denken.” “In onze buurt gebeurt dat niet.” Het zorgt ook ervoor dat slachtoffers zwijgen en daders door kunnen gaan [30].

Collectieve ontkenning betreft ons allemaal. Ook jij en mij en de slachtoffers van seksueel geweld. Misschien dat je tijdens het lezen van dit essay al meerdere momenten van innerlijke ontkenning hebt beleeft: “Dat kan toch niet dat we allemaal betroffen zijn van seksueel trauma?” “Lijkt me echt een beetje overdreven dit verhaal.” Dit zijn de stemmetjes in ons die niet willen dat dit waar is.

De collectieve ontkenning is een culturele imperatief om seksueel geweld - kost wat het kost - niet te onderkennen en daardoor in stand te houden. Deze ontkenning vindt plaats op persoonlijk, maatschappelijk, institutioneel, wettelijk en wetenschappelijk niveau.

Collectieve ontkenning heeft veel verschillende uitingsvormen

Collectieve ontkenning uit zich op veel verschillende manieren:

De mensen die roepen dat het slachtoffer alleen maar aandacht wil trekken. Het slachtoffer dat aan zichzelf twijfelt. De sociale omgeving die vindt dat het slachtoffer zelf schuld is. De politieagenten die de verhalen van slachtoffers niet geloven. De wetenschappers die uitleggen dat het geheugen van slachtoffers niet betrouwbaar is. De daders die beweren dat ze absoluut niets gedaan hebben. De advocaten die daders beschermen. De wetgeving die slachtoffers niet genoeg instrumenten biedt om tot hun recht te komen. De hulpverlening die niet voldoende gefinancierd en getraind is om slachtoffers te helpen. De overheid die hier nauwelijks geld aan uitgeeft [31].

De collectieve ontkenning uit zich ook in het bagatelliseren van grensoverschrijdend gedrag en de overtuiging dat het nou eenmaal zo is. Dan horen we dat je seksueel denigrerende opmerkingen gewoon moet negeren en dat iedere vrouw weleens aangeraakt wordt op een feestje. Daar kun je niets aan doen. We horen ook dat je je vooral niet zo aan moet stellen en geen onnodig gedoe moet veroorzaken.

Als we zien hoe standvastig de collectieve ontkenning richting kleinere vormen van grensoverschrijdingen is, dan is het niet verbazend dat misbruik en verkrachting jarenlang onopgemerkt door kunnen gaan onder het beschermende wegkijkgedrag dat deze ontkenning creëert.

Waarom slachtoffers zwijgen

De grote vraag die slachtoffers steeds weer horen is: “Waarom heb je niets gezegd?” 

Ook tijdens de onthullingen rondom The Voice of Holland kwam deze vraag steeds weer naar voren. “Maar waarom hebben de slachtoffers dan niet aan de bel getrokken?” “Waarom hebben ze geen melding gedaan bij de vertrouwenspersoon?” John de Mol benadrukte steeds weer zijn verbazing erover dat de slachtoffers niets hebben gezegd: “Vrouwen hebben kennelijk een soort schaamte, ik weet niet wat het is.”

Hier is het antwoord:

Seksueel misbruik snoert je mond

Een belangrijke wetmatigheid van seksueel misbruik is dat tijdens het misbruik een emotionele overdracht plaatsvindt. Dit betekent dat de schaamte en de onjuistheid die de dader zou moeten voelen over zijn handelingen, over worden gedragen aan het slachtoffer. Het slachtoffer is dan degene die zich beschaamd, schuldig, vies en verkeerd voelt, terwijl deze gevoelens volledig bij de dader horen.

De macht van deze overdracht wordt vaak onderschat. De enorme gevoelens van schaamte, schuld en viezigheid die slachtoffers door het misbruik oplopen kunnen zo sterk zijn dat het uitdrukken van wat er gebeurd is in taal niet meer mogelijk is. Dus zelfs als het slachtoffer zou willen spreken, is zij/hij niet meer in staat om dit te doen.

De schade die toe wordt gevoegd aan het spreekvermogen is zowel psychisch als fysiek. Dit wordt ook de keelblokkade genoemd. Op het moment dat het slachtoffer probeert te spreken valt de stem weg en knijpt de keel dicht [32].

Uit onderzoek van het stemgebruik bij slachtoffers en niet-slachtoffers blijkt dat slachtoffers vaak niet in staat zijn om met het volle volumen van hun stem te spreken of te zingen [33]. Bij sommige slachtoffers kan de beschadiging van het spreekvermogen zo sterk zijn dat zij alleen geluiden van pijn kunnen maken om de geweld die hun aan is gedaan te communiceren [34].

Bedreiging en manipulatie door de dader

Daders gebruiken bedreiging en manipulatie om het slachtoffer tot zwijgen te brengen. Bij kinderen gaat dit makkelijk omdat ze nog niet het logische denkvermogen hebben om de manipulatie door de dader te doorzien: “Als je dit aan je ouders vertelt, gaan ze naar het gevangenis.”

Maar ook bij oudere slachtoffers zorgen bedreiging en manipulatie ervoor dat slachtoffers zwijgen: “Niemand zal je geloven.” “Als je dit vertelt, zorg ik ervoor dat je nooit meer een baan krijgt.” “Mijn advocaten gaan je kapot maken. “Ik weet waar je woont en dan ben je nooit meer veilig in je huis.” 

Ook kunnen daders slachtoffers ervan overtuigen dat het slachtoffer zelf schuld is aan het misbruik. Een van de meest gemaakte uitspraken door daders is daarom ook: “Jij wil dit!” Samen met de bovengenoemde emotionele overdracht kunnen dit soort uitspraken slachtoffers aan het twijfelen brengen. In plaats van de schuld bij de dader neer te leggen, vragen ze zich af hoe ze het misbruik zelf uit hebben gelokt.

Victim blaming

Wanneer slachtoffers ondanks al dit de moed en kracht vinden om wel met hun omgeving te delen wat hen aangedaan is, dan krijgen ze vaak niet de ondersteuning die ze nodig hebben. 75% van slachtoffers die hun verhaal delen krijgen van minimaal 1 persoon in hun omgeving te horen dat ze zelf schuld zijn [35]

Victim blaming heeft te maken met een culturele dynamiek die uniek is voor seksueel geweld. Seksueel geweld is de enige misdaad waarbij onze cultuur een bijna onweerstaanbare drang voelt om het slachtoffer te straffen in plaats van dader [36]. Deze drang uit zich als victim blaming.

Victim blaming kan oplopen tot het publiekelijke beschamen, discrediteren, bedreigen en achtervolgen van het slachtoffer. Een recentelijk voorbeeld hiervan is Kim Koumans, het gezicht van het Dossier Dansmisbruik. Sinds juli 2021 zorgt Koumans ervoor dat seksueel misbruik in danswereld zichtbaar wordt gemaakt en onderzoek wordt gedaan naar de daders [37]. Naast de ophef rondom het dossier is Koumans zo lang en zo zwaar bedreigd dat ze uiteindelijk haar appartement moest verlaten en naar een onbekende locatie verhuizen.

Ook victim blaming is een uiting van de collectieve ontkenning. Wanneer je de psychische, fysieke en maatschappelijke factoren bekijkt die ervoor zorgen dat slachtoffers zwijgen, dan is het bijna een wonder dat er überhaupt slachtoffers zijn die durven om te praten.

Deel 4: Naar en toekomst vrij van seksueel geweld

Wat nu? Wat is de oplossing?

Het einde van dit essay nadert en nadat je een goed begrip hebt gekregen van het probleem denk je misschien: “En nu? Hoe gaan we het oplossen?”. Zoals je hebt gezien is seksueel misbruik een structureel onderdeel en probleem van onze cultuur. Dit betekent dat er een fundamentele cultuurverandering nodig is. Hoe meer mensen hieraan meer doen, hoe sneller gaat de verandering.

Het antwoord op de vraag naar een oplossing is daarom dit:

Gebruik je eigen invloed.

Gebruik je invloed: zakelijk en privé 

In je beroep

Zit je in de politiek, neem invloed op de wetgeving. Ben je hulpverlener, doe een aanvullende opleiding over seksueel trauma. Ben je juf, leraar of docent, doe een training voor het herkennen en signaleren van seksueel misbruik. Ben je advocaat, kijk wat je kunt doen om slachtoffers te ondersteunen. Zit je bij de politie, luister dan goed naar de verhalen van de slachtoffers en moedig hen aan om aangifte te doen. Vind je vrijwilligerswerk leuk, ga naar een organisatie die zich inzet voor het beschermen en helpen van slachtoffers. Heb je veel geld, ondersteun dan een organisatie die seksuele gelijkwaardigheid en seksuele voorlichting bevordert.

Heb je een invloedrijke positie in je bedrijf, zorg dan ervoor dat seksueel misbruik als onderwerp op tafel komt. Huur experts in die jouw medewerkers kunnen helpen om hierover te praten. Zit je in een ondergeschikte positie, kaart het aan bij je baas.

Ieder beroep biedt opties om seksueel misbruik aan het licht te brengen en steeds meer seksueel veilige omgevingen te creëren. Ook de jouwe.

In je relatie

Heb je een relatie, vraag dan je partner naar zijn of haar ervaringen met misbruik. Denk eraan dat 48% van meisjes en 17% van jongens voor hun 18e levensjaar seksueel geweld meemaken. Als je een relatie hebt met een vrouw is de kans groot dat zij seksueel geweld mee heeft gemaakt. Als je een relatie met een man hebt, dan is de kans behoorlijk aanwezig. Ieder stel moet op gegeven moment het gesprek aangaan over seksueel misbruik.

In je familie

Ben je ouder, voed dan je kinderen met waardes van seksuele gelijkwaardigheid op. Praat met je kinderen over gezond en ongezond seksueel gedrag. Praat met je kinderen over seksueel geweld. Ik kan alleen maar herhalen dat 1 van 3 kinderen in Nederland seksueel geweld meemaakt. Dit gebeurt ook in jouw buurt, op jouw school en in jouw sportclub. Hoe minder je kinderen geïnformeerd zijn, hoe vatbaarder ze worden voor daders.

Voed je zoons op met een gezond beeld van mannelijkheid dat gebaseerd is op de gelijkwaardigheid van alle mensen. Maak jezelf bewust dat ook jouw zoon dader kan worden. Als jij niet ervoor zorgt dat je hem een gezond beeld van mannelijkheid meegeeft, dan gaat onze cultuur ervoor zorgen dat hij met het oude beeld van mannelijkheid wordt opgevoed. Hoe meer je de opvoeding van je zoon overlaat aan de media, scholen, sportclubs, leeftijdsgenoten, studentenverenigingen, het internet en porno, hoe groter is de kans dat hij dader wordt.

In je sociale omgeving

Dit zal voor veel mensen de moeilijkste zijn. Seksueel misbruik aanspreken in je sociale omgeving. Hier is de druk van de collectieve ontkenning bijzonder hoog. Vooral bij mannen. Lach je mee bij de seksistische grapjes van je vrienden of zeg je er iets van? En als je er iets van zegt, hoe wordt het ontvangen? Bij mannen onder elkaar - zelfs bij de meest moderne en liefdevolle mannen - is het nog steeds gebruikelijk om seksueel denigrerend over vrouwen te praten. Het voelt gewoon lekker en creëert verbinding. Ga je hier verder aan meedoen of ga je veranderen?

Of je nou man of vrouw bent, statistisch gezien heeft de helft van je vriendinnen seksueel geweld meegemaakt. Nog veel meer hebben seksueel grensoverschrijdend gedrag meegemaakt. Je zult waarschijnlijk geen één vrouw kennen die helemaal niets mee heeft gemaakt. Voor vrouwen is dit zo normaal dat het vaak niet in ze opkomt om hierover te praten. Maar het is juist belangrijk om je ervaringen te delen.

Ben je een vrouw, deel je ervaringen dan met andere vrouwen. Luister naar hun ervaringen. Dit geeft erkenning en de inzicht dat je niet alleen bent, maar dat het ons allemaal betreft. Ben je een man, vraag dan de vrouwen in je leven naar hun ervaringen. Laat je een keer onder de indruk zetten van hoe groot het probleem is en laat je niet langer verblinden door verhalen van “rotte appels” en “foute mannen.”

Iedereen heeft invloed

Iedereen van ons heeft invloed. Invloed op onze familie, onze vriendenkring, onze collega’s, ons bedrijf. Zowel privé als professioneel heeft iedereen van ons de mogelijkheid om bij te dragen aan een cultuur zonder seksueel misbruik. Het enige wat je moet doen is de beslissing te nemen om je invloed voor dit doel in te zetten.

Referenties

[1] Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen: https://www.nationaalrapporteur.nl/binaries/nationaalrapporteur/documenten/brochures/2020/05/19/brochure-nationaal-rapporteur/Brochure+Nationaal+Rapporteur_tcm23-447409.pdf

[2] Centrum Seksueel Geweld: https://centrumseksueelgeweld.nl/wp-content/uploads/2020/01/FIER005-Flyers-factsheet-NL.jpg

[3] Amnesty en IO Research: https://www.amnesty.nl/content/uploads/2021/06/AMNESTY_IO_Rapport-verkrachting-studenten-def.pdf?x39694

[4] UN Women Nederland: https://geweldtegenvrouwenmelden.nl/data-en-cijfers/

[5] CBS: https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2022/05/twee-op-de-drie-jonge-vrouwen-lastiggevallen-op-straat#:~:text=Bijna%20drie%20kwart%20van%20hen,tienerjongens%20vaker%20dan%20jongvolwassen%20mannen

[6] Carel van Schaik & Kai Michel. 2020. De waarheid over Eva. Hoofdstuk 4. https://www.bol.com/nl/nl/p/de-waarheid-over-eva/9200000132782981/?bltgh=osWCCcmSBFA-HmXQTR1KNA.2_14.15.ProductImage

[7] Lewis, H., Vinicius, L., Strods, J. et al. 2014. High mobility explains demand sharing and enforced cooperation in egalitarian hunter-gatherers. Nature Communications 5, 5789. https://www.nature.com/articles/ncomms678

[8] Lewis, H., Vinicius, L., Strods, J. et al. 2014. High mobility explains demand sharing and enforced cooperation in egalitarian hunter-gatherers. Nature Communications 5, 5789. https://www.nature.com/articles/ncomms678

[9] Dyble et al. 2015. Sex equality can explain the unique social structure of hunter-gatherer bands. In: Science. Vol. 348, No. 6236 https://www.researchgate.net/publication/276356710_Human_behavior_Sex_equality_can_explain_the_unique_social_structure_of_hunter-gatherer_bands

[10] Carel van Schaik & Kai Michel. 2020. De waarheid over Eva. Hoofdstuk 6. https://www.bol.com/nl/nl/p/de-waarheid-over-eva/9200000132782981/?bltgh=osWCCcmSBFA-HmXQTR1KNA.2_14.15.ProductImage

[11] Hames, Raymond B. Pacifying Hunter-Gatherers. 2019. Anthropology Faculty Publications. 162. https://digitalcommons.unl.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1164&context=anthropologyfacpub

[12] Fry, D. P., & Söderberg, P. 2014. Myths about hunter-gatherers redux: Nomadic forager war and peace. Journal of Aggression, Conflict and Peace Research, Vol 6(4). 255–266. https://www.researchgate.net/publication/267631384_Myths_about_hunter-gatherers_redux_Nomadic_forager_war_and_peace

[13] Carel van Schaik & Kai Michel. 2020. De waarheid over Eva. Hoofdstuk 3. https://www.bol.com/nl/nl/p/de-waarheid-over-eva/9200000132782981/?bltgh=osWCCcmSBFA-HmXQTR1KNA.2_14.15.ProductImage

[14] Ibid. Hoofdstuk 3.

[15] Ibid. Hoofdstuk 14.

[16] Ibid. Hoofdstuk

[17] Ibid. Hoofdstuk 9.

[18] Ibid. Hoofdstuk 15.

[19] Ibid. Hoofdstuk 15.

[20] Peter John Schouten 2020. Traumaseksuologie en Psychodrama. Eburon. https://www.bol.com/nl/nl/p/traumaseksuologie-en-psychodrama/9200000131950801/?bltgh=ucuiEHiQmgZ1L3apTApEvw.2_9.11.ProductTitle

[21] John Bradshaw. 1994. Family Secrets. Bantam Books. https://www.bol.com/nl/nl/p/family-secrets/1001004000833126/?bltgh=qqjMm0pJqcpWn-a3aStISQ.2_9.10.ProductImage

[22] José Al. 2020. Het bevuilde nest. Uitgegeven in eigen beheer. https://www.dewegnaarbinen.nl

[23] Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen: https://www.nationaalrapporteur.nl/binaries/nationaalrapporteur/documenten/brochures/2020/05/19/brochure-nationaal-rapporteur/Brochure+Nationaal+Rapporteur_tcm23-447409.pdf

[24] Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen: https://www.nationaalrapporteur.nl/binaries/nationaalrapporteur/documenten/brochures/2020/05/19/brochure-nationaal-rapporteur/Brochure+Nationaal+Rapporteur_tcm23-447409.pdf

[25] José Al. 2020. Het bevuilde nest. Uitgegeven in eigen beheer. https://www.dewegnaarbinen.nl

[26] Peter John Schouten 2020. Traumaseksuologie en Psychodrama. Eburon. https://www.bol.com/nl/nl/p/traumaseksuologie-en-psychodrama/9200000131950801/?bltgh=ucuiEHiQmgZ1L3apTApEvw.2_9.11.ProductTitle

[27] Bessel van der Kolk. 2014. The Body Keeps the Score. Penguin. https://www.bol.com/nl/nl/p/the-body-keeps-the-score/9200000040850820/?bltgh=sU2amYF30YUYy2xMA2dBNw.2_37.38.ProductTitle

[28] John Bradshaw. 1994. Family Secrets. Bantam Books. https://www.bol.com/nl/nl/p/family-secrets/1001004000833126/?bltgh=qqjMm0pJqcpWn-a3aStISQ.2_9.10.ProductImage

[29] José Al. 2020. Het bevuilde nest. Uitgegeven in eigen beheer. https://www.dewegnaarbinen.nl

[30] Peter John Schouten 2020. Traumaseksuologie en Psychodrama. Eburon. https://www.bol.com/nl/nl/p/traumaseksuologie-en-psychodrama/9200000131950801/?bltgh=ucuiEHiQmgZ1L3apTApEvw.2_9.11.ProductTitle

[31] Ibid.

[32] Ibid.

[33] Naomi Wolf. 2012. Vagina. A New Biography. Virago Press. https://www.bol.com/nl/nl/p/vagina/9200000010818585/?bltgh=t4YKeVbfN6PjgwG5gCFFyA.2_10.11.ProductTitle

[34] John Bradshaw. 1994. Family Secrets. Bantam Books. https://www.bol.com/nl/nl/p/family-secrets/1001004000833126/?bltgh=qqjMm0pJqcpWn-a3aStISQ.2_9.10.ProductImage

[35] Centrum Seksueel Geweld: https://centrumseksueelgeweld.nl/keynote-victim-blaiming/

[36] Sohaila Abdulali. 2018. What we talk about when we talk about rape. Myriad Editions. https://www.bol.com/nl/nl/s/?searchtext=soheila+abdulali

[37] Lees hier het eerste artikel waarmee het Dossier Dansmisbruik bekend werd gemaakt. https://www.noordhollandsdagblad.nl/cnt/DMF20210702_21912385