“Terwijl ik zat te eten met mijn ouders in een restaurant kwam ik terecht in een andere kamer, in een andere tijd. De tijdmachine van professor Barabas leek echt te bestaan. Ik reisde in de tijd naar de tijd waar de tijdloosheid in mijn leven kwam. Het decor veranderde terwijl ik gewoon in een restaurant zat. Het werd thuis aan tafel toen ik zes was en ik kon niet meer praten. Toen ik mijn ouders niet kon vertellen dat ik pijn had en de oppas dat had gedaan.”**

Wat deze cliënt omschrijft is een herbeleving.

Wanneer je seksueel misbruik mee hebt gemaakt is de kans groot dat je herbelevingen ervaart. Ineens kom je weer terecht in het moment van het misbruik en het kan voelen alsof je het weer opnieuw beleeft. Beelden, geuren, smaken, alles lijkt volledig echt en in het nu te gebeuren.

Herbelevingen geven niet alleen gevoelens van angst en paniek, maar ook van onmacht en verwarring. Wanneer je regelmatig herbelevingen hebt, kan het zijn dat je je nergens veilig voelt omdat je nooit weet wanneer het weer gaat gebeuren.

Herbelevingen zijn angstaanjagend, pijnlijk en overweldigend. Iets wat je niemand toewenst. En toch hebben ze een belangrijke functie. Ze zijn een poging van het bewustzijn om de traumatische ervaring naar voren te brengen en aan te zetten tot verwerking.

Wanneer de herinneringen aan het misbruik sterk verdrongen zijn kan het jaren of decennia duren voordat de eerste herbelevingen komen. Daar is niets mis mee. De herinneringen zijn niet minder waar omdat het misbruik lang geleden gepleegd is.

Herbelevingen zijn geen fantasieën! Herbelevingen brengen een traumatische waarheid naar voren die gezien en gehoord wil worden.

En met erkenning begint de verwerking.

**Citaat uit het boek “Traumaseksualiteit” van Peter John Schouten.